Erizaintza, historikoki, lanbide feminizatua da. Lanbide hori osatzen duten pertsonen ia % 86 emakumeak dira. Erizainaren zeregina, pertsonei zainketak emateari dagokionez, emakumeek bete izan dute historikoki, eta duela pare bat hamarkada arte gizonentzat iraingarritzat jo izan da. 

Segur aski, neurri handi batean gertaera horren ondorioz, Erizaintza, lanbide gisa, ez zen ehunka urtez existitu. Erizaintzako lanbidearen ardatz nagusia zaintza da, eta hori modu naturalean bete dute emakumeek, eremu pribatuan eta etxekoan.

Gure hezkuntza- eta gizarte-ereduan, emakumeen eta gizonen arteko tratuan ezberdintzeak rol desberdinak eratzen ditu, sexuaren arabera, eta bakoitzaren berezko alderdiak lausotzen dizkie, gizonei eta emakumeei hainbat bidetatik zuzenduko dizkieten itxaropenekin, balioekin, ezaugarriekin eta trebetasunekin lotuta. 

Tradizioz, Erizaintzak zaintza-ekintzarekin duen loturan faktore erabakigarriak sartzen dira, gehiengo femeninoa izatearekin eta emakumeari lotutako genero-rolekin zuzenean lotzen direnak. 

Jarrera horretatik, errazagoa da ulertzea erizainen zaintza profesionalak berekin dakarren gogortasun psikologiko izugarria, estresa, akidura emozionala eta lanbideari datxezkion gainerako faktoreak oraindik isilean egotea gure gizartean. 

Beraz, guztiz teknikoak ez diren zainketen ikusezintasunak zaildu egin dezake erizainek dituzten lan-kargak aztertzea eta ezagutzea.